Sultahani

Maandag 2 juni
Bij vertrek regent het. Het traject is niet indrukwekkend. Het heeft wel wat van een steppe. Soms wat Roma tentjes langs de weg en Romameisjes die bij de stoplichten bedelen. Omdat het traject kort is willen we nog even een ommetje maken om iets te bekijken. Gerard kennende is al niet zo enthousiast als het om extra km gaat, zeker niet wanneer je denkt dat je “achtervolgd” wordt.
Eerst nog een ganzenhoedster bewonderen en dan rechtsomkeerd naar de camping in Sultanhani.
Bij binnenkomst worden we onthaald met een glaasje raki. 'sAvonds wordt een traditionele maaltijd
aangeboden door de campingbaas, vrouw en zuster koken. €13,= dat lijkt ons wel wat.
Tegen het advies van de leiding laat de campingbaas kruiwagens vol met tapijten en kelims komen die over het hele terrein worden uitgelegd. Daar zijn we blij mee!!!!!!!! Mooi verhaal erbij van de arme bevolking die de handgemaakte kleden als huisvlijt vervaardigd heeft. Na 3uur gewacht te hebben worden de 50 kleden weer opgevouwen en opgeruimd. Man is behoorlijk pissig En de maaltijd? Nu zijn wij pissig, we zijn bij de poot genomen.
Een vergelijking: normaal is een brood 1 Lira ( 30 eurocent) in dit arme dorp betalen we 0,50 Lira cent. Een soort cornette kost hier 2 Lira ( 0.60 eurocent)
Dinsdag 3 juni
Het pannenkoekenontbijt aangeboden door de campingbaas slaan Gerard en ik over over. 10.00 uur tour door de stad. Op drie paard en wagens trekken we door de stad. Er wordt stil gehouden bij een tapijtenwasserij. Zeer primitief worden de tapijten op de grond natgespoten en geboend. Daarna in een molen,gecentrifugeerd en buiten gedroogd en opgeborsteld. Verder door de stad over onverharde wegen langs armoedige lemen huisjes. Paardenpoep ligt te drogen om als brandstof te dienen.
We stoppen bij een bedrijf waar tapijten en kelims worden gesrestaureerd. Met een engelen geduld peuteren mannen met een pincet oude versleten knopen eruit om deze vervolgens te vernieuwen. 10 uur per dag /5 dagen per week. 7 mannen werken aan een tapijt uit de hal van een gemeentehuis en zullen daar ruim 2 jaar aan werken!Daarna bekijken we de grootste karavanserai in Turkije die nog helemaal in tact is. Na de koffie terug naar de camping. Met één van de dames maak ik een fietstocht. Verrassend. Een boer die trots zijn trekkker tevoorschijn haalt en vervolgens de hele fam optrommelt om op de foto te komen. Schoolkinderen die helemaal op tilt gaan bij het zien van twee toeristen op de fiets. Een kudde schapen die door de straat loopt.
Bij terugkomst is kapper Mehmet gearriveerd en worden verschillenden van ons geknipt . Er ontstaat een gezellige sfeer, kommentaar waarbij het slachtoffer wordt toegezongen.